Κάλυμνος (Kalymnos)

Κάλυμνος

Το ταξίδι συνεχίστηκε στο νησί των σφουγγαράδων τη Κάλυμνο. Η Κάλυμνος έχει περίπου 20.000 κατοίκους, αποτελώντας ένα από τα πιο πυκνοκατοικημένα νησιά νησιά των δωδεκανήσων και όχι μόνο. Είναι πασίγνωστη παγκοσμίως λόγω της αλιείας σφουγγαριών και για αυτό το λόγο υπάρχουν στο νησί, τρία μουσεία αφιερωμένα στη σπογγαλιεία.
Οι κάτοικοι της  εκτός από την αλιεία σφουγγαριών είναι και δεινοί ψαράδες, τα καίκια τους έχουν ταξιδέψει για ψάρεμα σε όλο το Αιγαίο, αφού έχω δει καίκι τους από τη Μήλο έως τη Κρήτη και τη Σκιάθο. Το νησί φημίζεται ακόμα για τα απόκρημνα βράχια του αποτελώντας ένα ιδανικό τόπο για αναρριχητές.

Στο νησί φτάσαμε γύρω στις πέντε το απόγευμα και με το που δέσαμε στη προβλήτα κατέβηκα για τσάρκα στο λιμάνι. Είναι από τα λίγα νησιά που έχω επισκεφτεί  χειμώνα και είναι γεμάτο ζωή. Η Πόθια (λιμάνι) δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει άλλα μέρη της Ελλάδος αφού διαθέτει τα πάντα. Αφού λοιπον περιγιήθηκα στο σοκάκια του νησιού γύρισα στο σκάφος, όπου ένας ντόπιος γνωστός της παρέας, μας περίμενε με το αμάξι του για να μας κάνει ένα μικρό tour στο νησί. Η αλήθεια είναι ότι δε θυμάμαι και πολλά αφού είχε αρχίσει να νυχτώνει αλλά αυτό που θυμάμαι πολύ καλά είναι μία ψαροταβέρνα στη Πόθια όπου μας πήγε ο Καλύμνιος. Παραγγείλαμε καραβίδες, χταπόδια, και μία τεράστια συναγρίδα που τη βάλαμε στη μέση και τη τσακίσαμε. Πρέπει να ήρθαν οχτώ καραφάκια τσίπουρο, με αποτέλεσμα όλοι μας μετά να βλέπουμε τη πασαρελα στο σκάφος σαν δοκό ισορροπίας.

Βαθύ

Μετά λοιπόν το ωραίο ξενύχτι και μεθύσι ήρθε η ώρα για αναχώρηση, αλλά πριν φύγουμε από το νησί για άλλο προορισμό έπρεπε να πάμε στο Βαθύ. Ένας φυσικός κόλπος με απέραντη ομορφιά και εντός και εκτός νερού. Στον ίδιο κόλπο μπορεί να κάνει κανείς και αναρρίχηση αφού είδα σχοινιά και εξοπλισμό επάνω στα βράχια.

Ψάχνοντας στο computer για φωτογραφίες του νησιού βρήκα μερικές  (δε χρειάζεται να αναφέρω ότι δε θα με δείτε μέσα , προσέχω) για να τις μοιραστώ μαζί σας.

Βαθύ

Πόθια

Ιχθυοτροφείο