Στη τρίτη παραλία του Άι Γιάννη έχω περάσει εκπληκτικές στιγμές και με τη κοπέλα μου αλλά και με τον καλύτερο μου φίλο που είναι πραγματικά ο πιο τρελός άνθρωπος που έχω γνωρίσει και στη λέξη φίλος στο λεξικό, πρέπει να είναι το όνομα του δίπλα γραμμένο.
Πρώτον ας δώσω ένα φανταστικό όνομα στη κοπέλα για να μπορώ να αναφέρομαι σε εκείνη συχνά χωρίς να κουράζω με χαρακτηρισμούς του στυλ κοπέλα,γυναίκα,κοπελιά κλπ. Ας την ονομάσω ξανθούλα.
Με τη ξανθούλα λοιπόν αποφασίσαμε να κάνουμε ελεύθερο camping στη παραλία για δύο μέρες αφήνοντας τη βάση του οργανωμένου camping. Η πρόσβαση στη τρίτη παραλία προϋποθέτει μια μικρή πεζοπορία αλλά και μια σχετικά δύσκολη κατάβαση σε αυτήν. Μαζί μας είχαμε όλα τα βασικά: σκηνή,υπνόσακους,υπόστρωμα,φακό,γκαζάκι ,νερά κλπ. Μαζί μου είχα πέδιλα, μάσκα, το omer το 90αρι και μία μικρή σχαρούλα που πρέπει να έχει ψήσει άπειρες φορές σε παρόμοιες καταστάσεις.Ξέρω σας φαίνονται πολλά όσα λέω ότι κουβαλάγαμε αλλά έτσι ήταν.
Δε χρειάζεται να αναφέρω ότι ήμασταν μόνοι στη παραλία. Σιγά σιγά στήσαμε τη σκηνή σε μέρος που τα βράχια κάνουν σκιά, αν και ριψοκίνδυνο λόγω καμμίας κατολίσθησης και γενικά αρχίσαμε να οργανωνόμαστε .
Η ώρα ήταν τέσσερις το μεσημέρι και η πείνα άρχισε να κάνει την εμφάνιση της. Οπότε πέδιλα, μάσκα όπλο στο χέρι και βουρ στο νερό για καμιά ώρα.Η περιοχή γενικά εκεί είναι αμμώδης οπότε για να βρεις ψάρι στα ρηχά είναι σα να παίζεις ρουλέτα σε καζίνο να ποντάρεις μόνο στο 0 και να έρθει αβίαστα. Οπότε αναγκαστικά ανοίχτηκα στα βαθιά σε βάθος περίπου 11 μέτρα και βρήκα δύο πολύ καλά σαργουδάκια, ένα κακαρέλο ενώ στο γυρισμό προς την ακτή τσίμπησα και ένα χταποδάκι.Τα ψάρια καθαρίστηκαν,το χταπόδι κοπανήθηκε,γδάρθηκε και έμεινε στον ήλιο (αν και δεν ήταν τόσο δυνατός πια).
Η ξανθούλα είχε βρει μικρά ξύλα, πέτρες για να φτιάξουμε την εστία και η φωτιά ήταν έτοιμη να ανάψει.
Η ώρα να ήταν πια 8 το απόγευμα οπότε άρχισε το φως του ήλιου να πέφτει. Η εικόνα μαγική, ο μοναδικός ήχος που υπήρχε ήταν ο ήχος από το κύμα όταν έφτανε στην άμμο. Το άρωμα της υγρασίας άρχισε δειλά δειλά να κάνει την εμφάνιση του και εναλλασσόταν με τα αρώματα των ψαριών που αναδύονταν από τη φωτιά.
Ο φωτισμός αργότερα έγινε ακριβώς αυτός που πρέπει, αφού ήμασταν στα μέσα του κύκλου του φεγγαριού, ενώ τώρα πια η ανάγκη ενός μακρυμάνικου έγινε επιτακτική και οι αγκαλιές για να ζεσταθεί η ξανθούλα μόλις ξεκίνησαν....
Δε χρειάζεται να αναφέρω ότι ήμασταν μόνοι στη παραλία. Σιγά σιγά στήσαμε τη σκηνή σε μέρος που τα βράχια κάνουν σκιά, αν και ριψοκίνδυνο λόγω καμμίας κατολίσθησης και γενικά αρχίσαμε να οργανωνόμαστε .
Η ώρα ήταν τέσσερις το μεσημέρι και η πείνα άρχισε να κάνει την εμφάνιση της. Οπότε πέδιλα, μάσκα όπλο στο χέρι και βουρ στο νερό για καμιά ώρα.Η περιοχή γενικά εκεί είναι αμμώδης οπότε για να βρεις ψάρι στα ρηχά είναι σα να παίζεις ρουλέτα σε καζίνο να ποντάρεις μόνο στο 0 και να έρθει αβίαστα. Οπότε αναγκαστικά ανοίχτηκα στα βαθιά σε βάθος περίπου 11 μέτρα και βρήκα δύο πολύ καλά σαργουδάκια, ένα κακαρέλο ενώ στο γυρισμό προς την ακτή τσίμπησα και ένα χταποδάκι.Τα ψάρια καθαρίστηκαν,το χταπόδι κοπανήθηκε,γδάρθηκε και έμεινε στον ήλιο (αν και δεν ήταν τόσο δυνατός πια).
Η ξανθούλα είχε βρει μικρά ξύλα, πέτρες για να φτιάξουμε την εστία και η φωτιά ήταν έτοιμη να ανάψει.
Η ώρα να ήταν πια 8 το απόγευμα οπότε άρχισε το φως του ήλιου να πέφτει. Η εικόνα μαγική, ο μοναδικός ήχος που υπήρχε ήταν ο ήχος από το κύμα όταν έφτανε στην άμμο. Το άρωμα της υγρασίας άρχισε δειλά δειλά να κάνει την εμφάνιση του και εναλλασσόταν με τα αρώματα των ψαριών που αναδύονταν από τη φωτιά.
Ο φωτισμός αργότερα έγινε ακριβώς αυτός που πρέπει, αφού ήμασταν στα μέσα του κύκλου του φεγγαριού, ενώ τώρα πια η ανάγκη ενός μακρυμάνικου έγινε επιτακτική και οι αγκαλιές για να ζεσταθεί η ξανθούλα μόλις ξεκίνησαν....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου