Φολέγανδρος – Λιβαδάκι (Folegandros – Livadaki)

Δεύτερη μέρα στη Φολέγανδρο και η παραλία στο Λιβαδάκι μας καλούσε απεγνωσμένα να την επισκεφτούμε και να ανακαλύψουμε τις ομορφιές της.

Η πρόσβαση και σε αυτή τη παραλία γίνεται με δύο τρόπους, είτε με καραβάκι είτε πάλι με ένα σχετικά εύκολο μονοπάτι. Κλασικά εγώ με τη ξανθούλα προτιμήσαμε το μονοπάτι για τους λόγους που ανέφερα σε προηγούμενο άρθρο. Έτσι ξεκινήσαμε από την Άνω Μεριά, λίγο πιο πάνω από την εκκλησία του Αγ. Ταξιάρχη  όπου ξεκινάει το μονοπάτι. Για να το ολοκληρώσει κανείς περπατώντας, θέλει περίπου μια ώρα και κάτι.

Όπως ήταν αναμενόμενο, Έλληνα στο μονοπάτι δεν είδα αφού όλοι έχουν μάθει την εύκολη λύση (καραβάκι)  για να μην ιδρώσει ο κ…. τους. Για μένα βέβαια πολύ καλύτερα, αφού έτσι δεν υπήρχε ούτε βαβούρα ούτε σκουπίδια στο μονοπάτι. Αυτή τη διαπίστωση τη στήριξα και στο γεγονός ότι στην είσοδο του μονοπατιού δεν υπήρχαν πολλά οχήματα, παρά μόνο δύο τρία scooter που τα είχαν νοικιάσει ξένοι καθώς και μια bmw με ιταλικές πινακίδες (το νησί είχε βουλιάξει από Ιταλούς).

Αφού λοιπόν περπατήσαμε μια ώρα και κάτι κουβαλώντας ότι και τη προηγούμενη φορά, φτάσαμε στο Λιβαδάκι. Μόλις το αντικρίσει κανείς από ψηλά, θα δει τα πράσινα νερά στο μικρό κλειστό κόλπο, την αμμώδη παραλία που καταλήγει σε αλμυρίκια  όπου μπορεί να στήσει κανείς σκηνή. Τέλος μπορεί να δει από μακριά το Φάρο της Ασπρόπουντας.

Για το Φάρο υπάρχει μονοπάτι όπως έλεγε ο χάρτης το οποίο όμως δε το βρήκα παρόλο που έψαξα αρκετά.. Η παραλία στο Λιβαδάκι είναι χαλαρά  η καλύτερη στη Φολέγανδρο και πραγματικά αξίζει να πάτε με τα πόδια εκεί ακόμα και αν είναι αρκετή ώρα περπάτημα. Ακόμα και ο βυθός έχει ενδιαφέρον και ζωή για όποιον ανοιχτεί και πάει σε ένα μικρό νησάκι πιο μέσα.. Αν πάτε, φροντίστε να έχετε νερό, ομπρέλα, και καμία μάσκα για να περάσετε όμορφα. Απολαύστε τη παραλία στις παρακάτω φωτογραφίες. 

Λιβαδάκι πρωί

Φάρος Ασπρόπουντας

Λιβαδάκι (απόγευμα)

Μετά το μπάνιο και το περπάτημα καταλήξαμε στο Ηλιοβασίλεμα, μία οικογενειακή ταβέρνα στην Άνω Μεριά με εκπληκτικό φαγητό. Ότι φάγαμε, ήταν σχεδόν δικής τους παραγωγής από τα κρέατα έως και τις σαλάτες. Το μόνο μειονέκτημα ήταν ότι αργούν πολύ, αλλα άμα τους γνωρίσετε θα καταλάβετε γιατί. Όπως και να έχει μη φύγετε από το νησί αν δε πάτε να φάτε εκεί.