Ορισμένες φορές αναρωτιέμαι πολύ με τις αποφάσεις και τις κινήσεις ορισμένων ανθρώπων. Ας εξηγήσω λοιπόν τι εννοώ. Βρίσκομαι στη Μήλο (αν και δεν έχει τόση σημασία το μέρος, αφού παντού το έχω διαπιστώσει αυτό) και βλέπω τους πιτσιρικάδες στα internet cafe όλη μέρα μπροστά από ένα computer. Προς Θεού, δεν είναι κακό να είναι μπροστά σε ένα computer αλλά όταν περνάνε τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους από μπροστά τους δεν είναι αμαρτία να μην είναι έξω να κυνηγάνε καμία γκόμενα, να κάνουν καμία αλητεία ή να λιώνουν στη θάλασσα. Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης όμως το έχουν οι γονείς.
Για να στηρίξω το παραπάνω θα σας αναφέρω την ιστορία μου στη Μήλο όπου τρελάθηκα με συμπεριφορά γονέων. Βρίσκομαι στις νότιες παραλίες του νησιού ,
Χαλαρώνοντας λοιπόν στη φυριπλάκα με τη ξανθούλα παρατηρούμε μία οικογένεια με δύο αγόρια ηλικίας περίπου 16 και 15. Και τα δύο αγόρια στρουμπουλά καθόντουσαν κάτω από την ομπρέλα, το ένα έπαιζε με iphone και το άλλο με ένα psp για τουλάχιστον μία ώρα. Όταν αποφάσισαν να μπουν στο νερό έκαναν μπάνιο σαν γιαγιάδες ίσα ίσα να βραχούν και τσουπ πάλι έξω. Αλλά δε τελειώσαμε εδώ. Μετά από μισή ώρα άρχισαν μία μούγκρα και τα δύο για να φύγουν να πάνε να παίξουν wow στο internet cafe. Τελικά τα κατάφεραν και αφού τους έπεισαν σηκώθηκαν και έφυγαν. Το τρόπο που θα το χειριστεί ένας γονιός δε το ξέρω καθώς δεν είμαι ακόμα, αλλά αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι με αυτό το τρόπο το παιδί χάνει τις μελλοντικές του αναμνήσεις καθώς δε θα θυμάται κάτι έντονο από αυτή την ηλικία. Με αυτά και με αυτά δεν έγραψα τίποτα για το νησί ούτε για νότιες παραλίες που ήθελα τόσο πολύ όπως Γέροντας, Προβατάς, Παλιοχώρι, Αγ.Κυριακή και τέλος το εκπληκτικό Κλέφτικο. Στο επόμενο post θα αναφερθώ εκτενώς στο Κλέφτικο και στη Συκιά, μια σπηλιά δυτικά του νησιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου